مواد افزودنی غذا و خوراکموادی هستند که به غذا و خوراک دام اضافه می‌شوند تا ویژگی‌های آنها را بهبود ببخشند، طعم را افزایش دهند، عمر مفید را افزایش دهند یا نیازهای غذایی خاص را برآورده کنند. این افزودنی ها برای اطمینان از ایمنی و اثربخشی آنها تحت آزمایشات و فرآیندهای تأیید دقیق قرار می گیرند. ویژگی ها و ویژگی های افزودنی های غذا و خوراک بسته به هدف و عملکرد خاص آنها می تواند متفاوت باشد. در اینجا برخی از ویژگی های رایج افزودنی های غذا و خوراک آورده شده است:
ایمنی: مواد افزودنی غذا و خوراک باید استانداردها و مقررات ایمنی سختگیرانه را رعایت کنند. آنها تحت آزمایشات گسترده ای قرار می گیرند تا اطمینان حاصل شود که در صورت مصرف در سطوح تایید شده هیچ خطری برای سلامتی ایجاد نمی کنند. آژانس های نظارتی، مانند سازمان غذا و دارو (FDA) در ایالات متحده یا سازمان ایمنی غذای اروپا (EFSA) در اتحادیه اروپا، افزودنی ها را بر اساس داده های ایمنی ارزیابی و تأیید می کنند.
عملکرد: مواد افزودنی غذا و خوراک عملکردهای مختلفی مانند حفظ، افزایش رنگ، افزایش طعم، اصلاح بافت یا مکمل های غذایی را انجام می دهند. افزودنی ها با دقت انتخاب و فرموله می شوند تا عملکردهای خاصی را در محصولات غذایی و خوراک انجام دهند و کیفیت و ویژگی های آنها را بهبود بخشند.
پایداری: بسیاری از افزودنی ها به دلیل توانایی آنها در افزایش پایداری و ماندگاری محصولات غذایی و خوراک انتخاب می شوند. به عنوان مثال، آنتی اکسیدان ها برای جلوگیری از اکسیداسیون و ترشیدگی استفاده می شوند، در حالی که افزودنی های ضد میکروبی از رشد میکروارگانیسم ها جلوگیری می کنند و تازگی محصول را افزایش می دهند.
سازگاری: مواد افزودنی غذا و خوراک باید با محصولاتی که برای آنها در نظر گرفته شده است سازگار باشد. آنها نباید با سایر مواد برهمکنش منفی داشته باشند یا خواص حسی محصول نهایی را تغییر دهند. افزودنی ها به دقت فرموله می شوند تا یکپارچگی محصول را حفظ کنند و از پذیرش مصرف کننده اطمینان حاصل کنند.
ارزش غذایی: برخی از افزودنی ها برای تکمیل یا تقویت مواد غذایی و محصولات غذایی با مواد مغذی ضروری استفاده می شود. برای مثال، ویتامین‌ها، مواد معدنی یا اسیدهای آمینه ممکن است برای رفع کمبودهای تغذیه‌ای یا رفع نیازهای غذایی خاص اضافه شوند.
دوز کنترل شده: افزودنی ها در مقادیر دقیق برای دستیابی به اثر مطلوب بدون تجاوز از سطوح توصیه شده استفاده می شوند. تولیدکنندگان از مقررات و دستورالعمل هایی پیروی می کنند که حداکثر سطوح استفاده را برای هر افزودنی مشخص می کند تا ایمنی مصرف کننده را تضمین کند و از استفاده بیش از حد جلوگیری کند.
برچسب زدن: افزودنی های غذا و خوراک باید به وضوح روی بسته بندی محصول برچسب گذاری شوند. این به مصرف‌کنندگان اجازه می‌دهد تا انتخاب‌های آگاهانه داشته باشند و به افرادی که محدودیت‌های غذایی خاص یا آلرژی دارند کمک می‌کند تا از افزودنی‌های خاص اجتناب کنند.
قابلیت ردیابی: منشا و کیفیت مواد افزودنی غذا و خوراک به دقت ردیابی می شود تا از قابلیت ردیابی در سراسر زنجیره تامین اطمینان حاصل شود. این به شناسایی هرگونه مشکل احتمالی کمک می کند، در صورت لزوم امکان فراخوانی محصول را فراهم می کند و شفافیت و مسئولیت پذیری در استفاده از افزودنی ها را تضمین می کند.
توجه به این نکته مهم است که ویژگی‌های خاص افزودنی‌های غذا و خوراک بسته به دسته افزودنی (به عنوان مثال، نگهدارنده‌ها، امولسیفایرها، تقویت‌کننده‌های طعم و غیره) و مقررات کشورها یا مناطق مختلف می‌تواند متفاوت باشد. استفاده از افزودنی ها برای اطمینان از ایمنی مصرف کننده و کیفیت محصول به شدت تنظیم می شود.
